هنر
انقلابی تاریخ مصرف دارد؛ اصلا انگار هویت ندارد. امضای پایش مهم نیست، اندیشه
پشتش هم دیکته شده و القایی است. اما کاش می‌شد با هنر انقلاب کرد. همه خشم‌ها و
کینه‌ها و بغض‌ها را با هنر التیام داد و بخشید. مثل این دستفروش لیبیایی که در
زادگاه معمر قذافی، پوسترهای هجو او را می‌فروشد. / عکس از گتی ایمیج
0 نظرات:
ارسال یک نظر